Tijd voor mij (maken)
Sinds onze oudste dochter is geboren, heb ik het idee dat ik een sneltrein leef. Het overviel me hoe intens(ief) de zorg voor zo’n lief, klein mensje is. Dat dat niet meer ophoudt, had ik natuurlijk kunnen weten, maar toch… Dit soort dingen realiseer je pas echt als je ze ervaart. Dat we binnen twee jaar een tweede dochter kregen, maakte het er niet rustiger op. Uiteraard geniet ik enorm van ons gezin en die twee lieve meisjes, maar het vraagt wel wat van jezelf en je relatie.
Het moederschap is ook een grote spiegel die me telkens weer wordt voorgehouden. Je loopt tegen jezelf aan met alle handige en onhandige trekken die je hebt. Wat mij soms is de weg zit, is mijn perfectionisme, alles goed willen doen en organiseren, moeite hebben met tijd en ruimte voor mezelf inruimen, dingen moeilijk aan een ander kunnen overlaten en het schuldgevoel dat ik regelmatig voel, bijvoorbeeld naar de ene dochter als ik even tijd nodig heb voor de ander...
Nu heb ik vakantie, zo fijn! Ik realiseer me daardoor extra dat het goed is om soms ook even bewust wat tijd en ruimte voor mezelf in te plannen of vrij te maken en me minder druk te maken om onbelangrijke dingen. Als ik bijvoorbeeld ergens rommel zie liggen of weet dat er nog een was op te vouwen is, kan ik moeilijk op een stoel gaan zitten of even lekker met mijn dochters meespelen. En er is nou eenmaal áltijd wat te doen met een jong gezin. Daar kan ik niks aan veranderen, dus moet ik het verschil zelf gaan maken! Het inzicht is er, nu nog doen.
De afgelopen twee maanden hadden we af en aan zieke meisjes in huis. Dan is het helemáál moeilijk om tijd en vooral energie te vinden om even tot rust te komen of iets leuks te doen. Mijn hoofd stond er ook niet echt naar om ‘extra’ dingen te plannen, ik was al blij als we de dag doorkwamen en daarna was ik weer blij dat de nacht voorbij was. Regelmatig sliep ik ’s middags even mee. Super lekker dat dat kan, maar daardoor zitten er ook weer minder uren in een dag.
Ik hoor het veel om me heen, kinderen zijn de laatste tijd veel ziek en er heerst van alles. Hier hebben we dat ook goed meegekregen! Hopelijk hebben we het nu even gehad. Ik ben er in elk geval wel klaar mee. Hopelijk doet de vakantie (even geen peuterspeelzaal) onze gezondheid allemaal goed!
Vorige week had ik een aantal afspraken met vrienden en vriendinnen. Een paar keer mét onze kinderen erbij, gewoon overdag, maar er stonden ook twee etentjes gepland. Oh, wat was het fijn om lekker in een restaurant te zitten met lieve mensen die ik te lang niet had gezien of uitgebreid had gesproken! Het was lang geleden dat ik daar zo rustig en bewust van heb kunnen genieten. Bij het eerste etentje ging het thuis niet helemaal vlekkeloos. Onze peuter verzette zich hevig tegen het slapen gaan en wilde haar nachtlampje niet uitdoen. Gelukkig was ik niet heel laat thuis. Toen ik om 21:45 uur haar slaapkamer inliep, was ze nog klaarwakker. Oeps… Ze was blij om me weer te zien. We hebben even geknuffeld en tien minuten later sliep ze gelukkig als een os. Bij het tweede etentje zat ik dan ook pas écht lekker na de bevestiging van het thuisfront dat onze dochters allebei lekker sliepen. Om vijf voor twaalf werden we door het personeel van het restaurant vriendelijk verzocht te vertrekken. Ik zat er met twee vriendinnen en we raakten niet uitgepraat.
Mijn man en ik zeiden daarna tegen elkaar dat we er samen een beetje op moeten letten dat we allebei regelmatig(er) wat leuks doen. Soms samen, soms alleen of met vrienden. Voor mij is het belangrijk dat ik me daarbij niet schuldig of bezwaard voel. Als ik wat vaker momenten heb met ontspanning en leuke dingen, ben ik uiteindelijk een leukere moeder.
Is het herkenbaar voor andere moeders dat je soms te weinig tijd vrijmaakt om iets voor jezelf te doen?
